Oekraïne | 1.200 kilometer naar de Zwarte Zee

Oekraïne | 1.200 kilometer naar de Zwarte Zee

Bol.com AlgemeenBol.com Algemeen

Hoera! Na 2.400 kilometer fietsen hebben we de stad van Floor haar dromen bereikt: Odessa aan de Zwarte Zee. Het was een route door bergen en door dalen, langs stad en platteland en door uitgestrekte en minder uitgestrekte bossen. Hoe oostelijker we kwamen, hoe meer de tijd stil leek te hebben gestaan. Deze etappe door de Oekraïne zijn we begonnen in het in de Karpaten gelegen stadje Perechyn. Door kilometerslange lintdorpen met houten huizen en decoraties, passeren we een landelijk leven zoals we dat niet eerder zijn tegengekomen. Het werken op het land gaat met de hand of met behulp van paardenkracht. Aan de oostelijke kant van de Karpaten rijden we langs historische plaatsen (Kolomyya, Chernivtsi en Kamyanets-Podilsky) met indrukwekkende kastelen. Daar worden we eindelijk verblijdt met stralend blauwe luchten en zomerse temperaturen. De laatste 500 kilometer door de Oekraïne voerde ons door een verrassend divers landschap. De dorpen en stadjes waren allemaal stoffig en versleten, maar het landschap vaak adembenemend mooi en eeuwig glooiend. Met bovenbenen van beton reden we Odessa in. Daar genieten we zonder gene van ons luxe appartement, pivo, witte wijn, lange warme douches en algehele civilisatie en revitalisatie.

Achtergrondinformatie Oekraïne
Het is eigenlijk verbazingwekkend dat het grootste land van Europa zo onbekend is bij de meeste mensen. Daarom kan het geen kwaad om te beginnen met wat achtergrond informatie. Het land meet 2.000 kilometer van west naar oost en 1.000 kilometer van noord naar zuid. In dit uitgestrekte land wonen 47 miljoen mensen. Hiervan bestaat 78 procent uit etnische Oekraïners, 17 procent uit Russen. Het overige deel bestaat uit een grote verscheidenheid aan andere etnische groeperingen. Een relatief smalle bergachtige strook wordt gevormd door de Karpaten (Hutsul Alps), dat wordt bewoond door de zogenaamde Hutsul. De industrie van het land is voornamelijk geconcentreerd in het oosten, terwijl de grootste commerciële haven is gevestigd in Odessa. De rest van dit grote land bestaat uit glooiende heuvels en uitgestrekte vlakten met graanvelden en graslanden. Het behoort tot de meest vruchtbare gebieden ter wereld. De vlag van de Oekraïne is gebaseerd op dit kenmerkende landschap: geel van de graanvelden en blauw van de lucht daarboven. De geschiedenis is niet bijzonder vrolijk te noemen, aangezien ze vaker wel dan niet onderdeel waren van bijzonder bloedige oorlogen en andere ellende. De Tweede Wereldoorlog heeft het leven gekost aan naar schatting zes tot acht miljoen Oekraïners. Na het uiteenvallen van de Sovjet-Unie werd Oekraïne in 1991 voor het eerst in haar geschiedenis een zelfstandige natie. Het zelfvertrouwen van de inwoners lijkt hier niet mee te zijn geholpen. De bevolking neemt namelijk gestaag af en het geboortecijfer is laag. Het land behoort tot de armste van Europa, waarbij het platteland veel kenmerken van een ontwikkelingsland vertoont. De potentie van dit land is enorm, aangezien het beschikt over gigantische natuurlijke reserves. Wijdverspreide corruptie en zelfverrijking van een beperkt aantal mensen, houdt de rem echter op een gezonde en duurzame economische ontwikkeling.

Het land en de mensen
De Karpaten zijn misschien wel het mooiste deel van dit land. In dit bergland leven de Hutzul. Zij leven een rustig en teruggetrokken agrarisch bestaan. Koeien genieten van het sappige groene gras dat tegen de hellingen groeit. Ganzen worden door babushka’s in kleurige jurken met bezems de rommelige erven op gedreven. De mensen wonen in houten huizen, die zijn afgewerkt met geometrische patronen van hout en tin. Men is hier religieus, als het aantal kerken daar een maatstaf van kan zijn. Zo niet, dan wel het aantal kerken dat er nog (van hout) wordt gebouwd. Buiten de Karpaten verdwijnen de kuddes koeien en de houten huizen langzaam uit het beeld. De mensen hier lijken er twee favoriete tijdsbestedingen op na te houden. 1: het uitlaten van hun een of twee koeien en 2: het voor het huis zitten en het leven aanschouwen. Als fietser zijn wij vaak maar enkele seconden onderdeel van dit leven. Zelfs die paar seconden zijn genoeg voor een hartelijke lach, waarbij vele gouden tanden het daglicht zien. Hoe dichter we Odessa naderen hoe armer het land lijkt te worden. Hoe meer ook de alcohol een probleem begint te vormen. Was er eerst alleen maar pivo, verderop zien we vodka met liters tegelijk worden weggetankt. Floor was getuige van een buschauffeur die om 9.00 uur ’s ochtends een beker vodka achterover sloeg en daarna weer doodleuk in zijn met passagiers gevulde bus stapte. Wij houden het overdag verantwoord bij water en het verfrissende, van oud gebrouwen kvas.

Oekraïners zijn (bijna) zonder uitzondering vriendelijke en hartelijke mensen. Het kost soms even wat moeite om door het scherm van communisme residu heen te breken. Vaak zakt het scherm na het praten van een paar woorden Oekraïens en het besef dat we inderdaad zo leip zijn om te zijn komen fietsen. Dan krijg je slaapplekken, cadeautjes en verfrissingen aangeboden en willen ze allemaal weten waar je vandaan komt en waar je naar toe gaat. Niet dat het geheel duidelijk is wat er allemaal precies wordt gezegd en gevraagd, want gedurende onze tijd in de Oekraïne zijn we welgeteld een persoon tegengekomen die (vloeiend) Engels sprak. Het eten in de zeldzame restaurants was daarom ook iedere keer een uitdaging, want probeer maar eens wat te bestellen van een menu in Cyrillisch Schrift, waarvan driekwart niet eens beschikbaar is. Op de weg worden we steevast aangestaard, soms nagezwaaid, vaker succes toegetoeterd, maar vooral toegelachen als we met een welgemeend ‘dobrýden’ langs komen rijden.

Wat niet onvermeld mag blijven is de kenmerkende schoonheid van de Oekraïense vrouwen. Het is bij hen ongelooflijk hoe zij bezig zijn met hun uiterlijk. Zowel in de stad als op het platteland paraderen zij in de meest hippe kleding, vaak van het type kort rokje, en op ultiem hoge hakken. Het maakt niet uit dat de ondergrond zich niet leent voor deze hakken, op hoge hakken zal er gelopen moeten worden. Helaas treedt er vaker wel dan niet een vrij dramatische en onverklaarbare metamorfose van ‘babe’ tot ‘babushka’ op, wanneer er wordt getrouwd en er een of meerdere kinderen op de wereld zijn gezet. Dan is de babe op hoge hakken gemetamorfiseerd tot een vaak wat dikkere dame in een vormloze gekleurde (bloemetjes) jurk, met roodgeverfd kort haar en gebit vol gouden tanden. We kunnen hier heel correct gaan doen door het ook over de man te hebben, maar die overgang is bij lange na niet zo dramatisch. Daarnaast lopen de meest mannen niet in korte rokjes en op hoge hakken.

De wegen en de gebruikers
Het begrip ‘slecht wegdek’ heeft in de Oekraïne een geheel andere betekenis gekregen. Er kan worden geconcludeerd dat er tussen de (grote en diepe) gaten soms asfalt ligt. De verscheidenheid aan wegdek kent ook geen grenzen, alhoewel vlak en strak asfalt een zeldzaamheid is. Op de fiets moeten zandwegen, kinderkopjes, gravel, modder, gaten, asfalt met de viscositeit van kauwgum, grint en lossen keien worden getrotseerd. Het is bijzonder af te raden om na of tijdens een regenbui op een zandweg te rijden, want dan loop je gegarandeerd tot de assen van je wielen en tot boven je enkels vast. Zelfs de onverwoestbare lada kan dan niet meer verder. Dan blijft de berm bestaande uit doornstruiken en miljoenen muggen als enige optie over. Als je dan van top tot teen onder de modder zit, is het geen pretje om aan te komen in een hotel waar ze geen stromend water hebben.

De (rustige) wegen worden voornamelijk bereden door lada’s in alle kleuren en grote stinkende vrachtwagen van het wereldberoemde merk Kamaz. Een groot deel van dit verkeer hoor je al van verre aan komen ratelen, grommen, piepen en kraken. Het is wonderbaarlijk te noemen dat sommige auto’s überhaupt nog rijden. Vrachtwagens die in Nederland en Duitsland al 15 jaar geleden zijn afgeschreven, leven in de Oekraïne nog een ‘plezierig’ tweede leven. Buiten het lawaai en de stank is het verkeer boven verwachting sociaal tegen ons fietsers. Er wordt afstand gehouden en met (overbodig) getoeter wordt hun komst aangekondigd. Andere gebruikers van de weg zijn de vele koeien, stieren, paarden, schapen, geiten, ganzen, kippen, kalkoenen, oude suïcidale vrouwtjes, honden en katten. Het zou kunnen zijn dat alle beren, wolven en ander inmiddels zijn doodgereden of naar elders zijn verhuisd, want deze hebben zich helaas niet laten zien.

En verder
Onze conclusie van de Oekraïne is dat het een geweldig land is voor de avontuurlijk ingestelde reiziger of vakantieganger. Onveilig en ongewenst hebben we ons geen seconde gevoelt. Het is alleen erg jammer dat wij de taal niet onvoldoend machtig zijn en dat hun kennis van de Engelse taal een zeldzaamheid is. Dat maakt het voeren van goede gesprekken vrijwel onmogelijk en alle andere zaken tot een uitdaging. Wij zijn nu dus aangekomen in de geweldig relaxte stad Odessa, waar we ons aan het bijvoeren en bijslapen zijn. We zijn ons zelf, onze bagage en de fietsen klaar aan het maken voor het volgende deel van de reis: Turkije. We hebben kaartjes geboekt voor de boot van maandag 21 juni naar Istanbul, waar we vast en zeker nieuwe avonturen zullen beleven. Wordt dus vervolgd.

Bol.com AlgemeenBol.com Algemeen

2 thoughts on “Oekraïne | 1.200 kilometer naar de Zwarte Zee

Geef een reactie

Mis nooit meer een verhaal

Vul je e-mailadres in om je te abonneren op mijn website.

Bol.com AlgemeenBol.com Algemeen

Nieuwste verhalen

Indonesie

Indonesië | Raja Ampat: Manta Magic

Raja Ampat is een ongerept eilandparadijs in Indonesië, dat bekend staat om zijn rijke biodiversiteit en spectaculaire onderwaterwereld. Met meer dan 600 soorten harde koralen en meer dan 1.700 soorten rifvissen is de mariene diversiteit van Raja Ampat de hoogste

Lees verder »

Dit vind je misschien ook leuk

Bol.com AlgemeenBol.com Algemeen
Mis nooit meer een verhaal

Vul je e-mailadres in om je te abonneren op mijn website.

error: Inhoud is beschermd