1.03 – Tsjechië | Etappe 1: Praag – Vyzlenka (48 km)

1.03 – Tsjechië | Etappe 1: Praag – Vyzlenka (48 km)

Bol.com AlgemeenBol.com Algemeen

Na de avondwandeling zijn we vroeg gaan slapen in ons riante bed. Ik probeer nog wat te lezen in The Alchemist, maar al na een paar pagina?s gaat het lampje uit. Om 21.30 uur lig ik al diep te slapen om vanochtend pas om 8.00 uur weer wakker te worden. Doordat ik in de trein op de tocht heb gezeten, voel ik mij niet voor de volle honderd procent OK. Ik ben enorm verkouden en heb pijn in mijn keel. Leuk zo’n goedkope treinreis, maar goed voor je gezondheid is het niet. Vandaag gaan we van start met het fietsen. Om 9.00 uur hebben we al onze spullen ingepakt. Op straat groeten we de security Jood, die inmiddels ook vriendelijk terug groet. Voor het ontbijt vinden we een kleine bakkerij, waar we in eerste instantie bijna worden weggekeken. Als dan blijkt dat we met de paar woorden Tsjechisch die we spreken in staat zijn om koffie en broodjes te bestellen, ontdooit het hele spulletje en is het direct dikke mik. Tsjechië is en blijft een heerlijk land. We kopen nog vier gebakjes voor de eerste koffiepauze.

Wanneer we onze fietsen ophalen bij Elisa, verteld ze ons dat ze het jammer vindt dat we al weer gaan. ‘Het zijn altijd de leuke mensen die maar een nacht blijven’. Helaas, we zijn hier om te fietsen niet voor een stedentrip. In het portiek van ons appartement laden we de tien rode tassen op onze fietsen. We monteren de achteruitkijk spiegels en trekken onze regenjas aan. Helaas nodig, want op het moment van vertrek begint het te regenen. De winkeliers lopen uit om ons te bekijken. Als we vertellen dat we van plan zijn om naar Jordanië te fietsen, worden we ongelovig aangekeken. ‘You mean, the River Jordan?’ Ze zijn unaniem van mening dat we niet helemaal lekker zijn. Voor een Jood zijn landen als Syrië en Jordanië natuurlijk ook niet de meest veilige te noemen. In deze straat in het toeristische Praag worden we al aangekeken of we van een andere planeet komen. Hoe zal het verderop wel niet zijn?

We fietsen langs het station, waar we de bordjes met ‘fietsroute 1’ tegenkomen. Dat gaat gemakkelijk. Net zo snel als dat we de bordjes hebben gevonden, raken we ze ook weer kwijt. Als de weg die we volgen drukker en breder wordt beginnen we ons af te vragen of het wel goed gaat. We hebben geen plattegrond van Praag, waardoor we niet weten waar we zijn en welke kant we op moeten. Bij een benzinestation wordt ons door de vriendelijke medewerker de weg uitgetekend op een stadsplattegrond. Het lijkt dus een goed plan om 80 KC (€ 3,20) te investeren in deze kaart, die het verschil maakt tussen verdwalen of ze zo snel mogelijk de stad kunnen verlaten. Gelukkig wordt er door het verkeer rekening gehouden met ons fietsers en krijgen we de ruimte. We zijn wel blij met onze felle achterlampen, die onze zichtbaarheid in dit grauwe weer aanzienlijk vergroten. In een buitenwijk van Praag komen we terecht op een fietspad door een groen gebied. Deze sluit verderop weer aan op fietsroute 1. We zitten weer op de goede weg. Wat is eigenlijk de goede weg? Is dat belangrijk?

Buiten Praag fietsen we over rustige wegen, door velden vol met geel koolzaad. De wegen worden omzoomd door kersenbomen die vol in de bloesem staan. De lucht is dik van de vele geuren. Ik weet niet of ik het lekker of onaangenaam vind. De zon breekt geregeld door, waardoor het direct zweten is geblazen bij de klimmetjes. Het fietsen is heerlijk en we trappen de kilometers gemakkelijk weg. In een dorpje voor onze geplande eerste stop, doen we boodschappen bij de lokale ‘potraviny’ en pinnen we extra Kronen. Om onze brander te kunnen gebruiken, hebben we nog benzine nodig. Enige creativiteit is daarbij benodigd want er moet minimaal 2 liter worden afgenomen. Omdat we maar een halve liter nodig hebben is het een kwestie van wachten op een eerste auto die benzine (dus geen diesel) gaat tanken. De eerste automobilist is zo vriendelijk om mijn kronen niet in ontvangst te willen nemen.

Volgens onze kaart zou er in Vyslenka een camping moeten zijn. De locals weten echter van niets. Omdat de kennis, of het gebrek daarvan, van de locals niet altijd te vertrouwen is, gaan we zelf toch maar even op onderzoek uit. Maar goed ook, want via wat achterstraten komen we uit bij een pension. Als we door het hek rijden zien we dat het pension in kwestie een communistisch gebouw is met een groot grasveld. Op een paar bosbouwers en de oude eigenaar is, is er helemaal niemand. Er wordt geen woord over de grens gesproken, maar dat heeft geen invloed op onze probleemstelling. We kunnen hier namelijk onze tent opzetten en wel voor 100 KC (€ 4), waarvan het niet geheel duidelijk wordt of het al dan niet nodig was te betalen. We hebben een prima eerste kampeerplek te pakken. In het warme café zitten we heerlijk te lezen en te schrijven. De pivo smaakt erg goed. We eten groentesoep met leverballen en een enkele grote, groene spruit. Verder krijgen we een bord met salade, gekookte aardappelen en een flink stuk ham. Stevig voedsel voor de kranige fietser. Totale kosten voor het eten en het drinken bedragen 204 KC (€ 8,10).

Bol.com AlgemeenBol.com Algemeen

Geef een reactie

Mis nooit meer een verhaal

Vul je e-mailadres in om je te abonneren op mijn website.

Bol.com AlgemeenBol.com Algemeen

Nieuwste verhalen

Indonesie

Indonesië | Raja Ampat: Manta Magic

Raja Ampat is een ongerept eilandparadijs in Indonesië, dat bekend staat om zijn rijke biodiversiteit en spectaculaire onderwaterwereld. Met meer dan 600 soorten harde koralen en meer dan 1.700 soorten rifvissen is de mariene diversiteit van Raja Ampat de hoogste

Lees verder »

Dit vind je misschien ook leuk

Bol.com AlgemeenBol.com Algemeen
Mis nooit meer een verhaal

Vul je e-mailadres in om je te abonneren op mijn website.

error: Inhoud is beschermd