We worden wakker onder een stralend blauwe hemel. Wat is het fijn om weer eens aangenaam warme zonnestralen te voelen. Het is al bijna juni en het is voor het eerst dat we iets van een lentedag kunnen verwachten. Het land is dan wel erg mooi, het weer heeft ons tot nu grandioos in de steek gelaten.  Het aantal dagen dat we hebben moeten fietsen in de stromende regen valt gelukkig op 1 hand te tellen, maar aangename temperaturen hebben we eigenlijk nog niet gehad. Door het tegenvallende weer hebben we pas vier keer kunnen kamperen, terwijl Tsjechië en Slowakije nou juist de kampeerlanden bij uitstek zijn. Laten we hopen dat daar nu verandering in komt.

Met een krachtige tegenwind fietsen we van de camping terug omhoog naar Tatranska Lomnica, waar we proviand voor de komende etappe halen bij de lokale supermarkt. De tegenwind neemt in kracht toe als we rechtsom rond de Hoge Tatra koersen. Hier worden we niet langer geconfronteerd met een apocalyptisch landschap, maar met geurende en gemengde bossen. We slaan af van de hoofdweg en komen na vijf kilometer door Lendak, waar de zijstraten nog onverhard zijn. Vlak buiten Lendak stoppen we bij een kapelletje langs de weg; een perfecte plek voor een kop koffie en zoetigheid. In de tien minuten dat we er pauzeren, passeren er drie door paarden voortgetrokken wagens; op weg naar de velden voor een dag vol arbeid zonder machines. We liggen tegen een groene helling, waarvan de groene weide vol bloemen, hogerop overgaat in een donkergroen naaldwoud. Rechts zien we de besneeuwde toppen van de Hoge Tatra, die gedeeltelijk aan het zicht worden onttrokken door een grauw wolkendek.

Meer naar het oosten komen we door het eerste Zigeunerdorp. Het leven wordt er buiten geleefd, maar dan wel in een ongelooflijke bende. Bergen afval liggen her en der verspreidt rondom de woningen die je eerder in een sloppenwijk zou verwachten. De vrouwen doen de was aan het water, waarbij de kleding op de stenen schoongeslagen en -gewreven wordt. De mannen staan te roken en een groter aantal kinderen dan wat je hier eigenlijk zou verwachten, rent overal tussendoor. De kinderen roepen, joelen en zwaaien ons toe en ook de volwassen zwaaien ons gedag met een vriendelijk ‘dobriden’. De reactie van de mensen is anders dan wat je zou verwachten na het dringende advies dat we eerder hebben gekregen: ‘pas op voor zigeunerdorpen! Dit zijn gevaarlijke plaatsen die je beter kunt vermijden’. Over vooroordelen en discriminatie gesproken. De Zigeuners leven dan wel in hetzelfde land, ze maken geen onderdeel uit van dezelfde samenleving. Het is absoluut waar dat ze een enorme bunzing bende maken van hun leefomgeving en ja, er lijkt weinig economische activiteit plaats te vinden; maar betekent dit ook dat ze gevaarlijker en onbetrouwbaarder zijn dan andere mensen?

Het zijn vijftien aangename kilometers naar de 949 meter hoge Magurske Sedlo Het is een lange, maar geleidelijke klim met een gemiddeld stijgingspercentage van 12 %. Voor vertrek maakten we ons nog ernstig zorgen gemaakt over klimmetje als deze. Het is duidelijk te merken dat onze benen al veel sterker zijn geworden. We trappen daarom rustig verder onder een gedeeltelijk blauwe hemel, waarin de zon vriendelijk staat te stralen. Bovenop de Magurske Sedlo staat een houten keet met een paar kampeertafels. Er worden hapjes en drankjes verkocht. Met een welverdiend kopje koffie genieten we van het weidse uitzicht over het dal waaruit we net zijn gekomen.

‘What goes up, must go down’. We dalen meer dan twintig kilometer af door een dal met sappig groenen weiden vol met paardenbloemen. De dorpen beginnen meer en meer Poolse trekjes te vertonen, wat geen wonder mag heten, aangezien we vanaf Spisska Stara Ves de grens met Polen volgen. We rijden door naar Cerveny Klastor, waar het kampeerterrein is ingenomen door een festival, waardoor we tweeënhalve kilometer door moeten rijden naar een mooi gelegen camping aan het water met uitzicht op een steile rotswand. De kosten van deze camping bedragen € 8,50. We hebben onze tent nog niet opgezet of de lucht betrekt en het begint te hozen. Je weet dat je in Slowakije bent als het iedere dag regent. Het is toch werkelijk ongelooflijk. We hadden ons verheugd om eens lekker voor de tent in het zonnetje te chillen. Helaas wordt ons dit genot niet gegund. Er zit niets anders op dan plan B in uitvoering te brengen: het bezoeken van het folklore festival op het kampeerterrein van Cerveny Klastor, waarvan de entree € 5,- per persoon bedraagt. De security is in grote getale aanwezig om er voor te zorgen dat niemand zich op illegale wijze toegang tot het festival verschaft. Een festival wat eerlijk gezegd nogal saai en suf is. We raken aan de praat met een groepje Slowaken, die tot de organisatie van dit festival blijken te behoren. Het podium staat opgesteld voor de ingang van de Dunajcon kloof, daarvoor staat een 20-tal rijen met houten banken voor de toeschouwers. Aan de linkerzijde van het terrein staan  diverse eet- en drinkstalletjes. In Slowakije hoef je geen tekort aan pivo te verwachten. Aan de rechterzijde staan de bussen van de optredende dansgezelschappen. De variatie daarin is groot. We zien kinderen volksdansen en vervolgens oudere jongeren in klederdracht danspasjes maken. Onder de indruk raken we van een gezelschap uit Grozny, dat gekleed als ninja’s een paar spectaculaire dansen opvoert. De begeleidende muziek zal niet hebben misstaan op een Techno party.