De eigenaar van het pension is speciaal naar de winkel gereden, zodat hij ons om 8.00 uur een ontbijt van broodjes en roereieren kan aanbieden. De historische binnenstad van Banská Štiavnica staat sinds 1993 op de Werelderfgoedlijst van UNESCO. De oude stad bestaat in feite uit een straat die steil de berg oploopt. De renovatie is pas net van start gegaan, zodat het nog genoeg rauwe randjes kent om ons te plezieren. In 1782 gold de stad als de derde stad van het toenmalige Hongarije, na Pressburg (nu Bratislava) en Debrecen, met 23.192 inwoners. In 1919 werd de stad na het verdrag van Trianon van Hongarije afgescheiden en onderdeel van het nieuwe land Tsjechoslowakije, dat in 1927 de stad haar huidige naam gaf. Het was een rijke stad, door de aanwezigheid van goud en zilver. Oude tunnels en schachten maken van deze omgeving dan ook een gatenkaas. Toekomstige welvaart lijkt meer te vinden in het toerisme, waarvan de potentie duidelijk aanwezig is.
Banská Štiavnica wordt omringt door heuvels vol mooie huizen met tuinen vol fruitbomen. Het is een waar lustoord voor de vele vogels. Erg bijzonder is de Kalvária Banská Štiavnica, een monument tegen een heuvel dat de lijdensweg van Jezus uitbeeld in 25 stappen. De Golgotha Banská Štiavnica is een complex van 3 kerken en 22 kapellen met rijke decoraties en schilderingen. De hoognodige renovatie is in 2008 gestart en zal nog zeker tot 2020 duren. Het complex is gebouwd tegen de westelijke kant van een lava kolom in het midden van een oude vulkaan. Daar komen we er achter dat Banská Štiavnica in het midden van een immense caldera, die door de instorting van een oude vulkaan is ontstaan, is gebouwd. Dat verklaard dan direct ook de aanwezigheid van het goud en zilver dat hier vroeger werd gewonnen. De aardbei staat ondertussen nog steeds geparkeerd voor het pension. We moeten nu alleen nog wel betaald parkeren, oftewel betalen voor het betaald parkeren. Dan blijkt dat de eigenaar van het pension meerdere bronnen van inkomsten heeft: in de inpandige winkel zijn ook de parkeerkaarten te koop.
Over steeds kleinere wegen en door een dunbevolkt gebied rijden we in zuidelijke richting. Acht kilometer buiten Cerovo zou een door Nederlanders gerunde camping moeten liggen met de naam aansprekende naam Lazy. In het Engels wordt dit vertaald naar ‘lui’, maar in het Slowaaks staat het voor ‘landelijk gelegen’. Landelijk ligt het zeker. Zo landelijk dat we moeite hebben om het te vinden. De laatste 15 kilometer rijden we over een weg die ook best in de Oekraïne had kunnen liggen. De weg loopt door donkere bossen en weidevelden vol met wilde bloemen en meerdere reeën. Ook zien we een haas wegschieten die zo groot is, dat we eerste denken dat het een ree is. De laatste 500 meter rijden we over een ‘eigen weg’ om de boerderij en camping van Arnold en Bernadette te bereiken. Jaren hebben zij in West-Afrika gewoond en gewerkt als landbouwdeskundigen. Omdat ze toe waren aan een rustiger omgeving zijn ze in 2009 naar Slowakije gekomen om een bedrijf voor agro-toerisme te starten.
Ze hebben een paradijs van 10 hectare, waar het niet moeilijk is om een mooie plek aan de bosrand, met vrij uitzicht over de glooiende velden te vinden. In het uitgestrekte beukenbos komen we al snel een kudde damherten tegen. Helaas maakt een zware regenbui een snel einde aan het verkennen van de omgeving en blijft de lucht grauw en regenachtig. In de overdekte keuken raken we daardoor wel aan de praat met de andere campinggasten. Mensen met interessante verhalen en levensinstellingen. Een van hen werkt voor het Clingendeal Institute in Den Haag. Zijn werk bestaat uit het helpen van nieuwe landen om land te worden. Hij heeft daardoor veel tijd doorgebracht in voormalige staten van de Sovjet-Unie, waaronder Georgië en Oezbekistan. Niet verwonderlijk hebben we direct een klik. Hij raakt niet uitgesproken over Oezbekistan. Volgens hem is Samarkand een van de meest magische plaatsten op aarde.
Als de regen even lijkt te minderen, maken we vaart met het bereiden van de campingmaaltijd: pasta met saus en veel groenten. Net op tijd zijn we klaar als de regen en het onweer in alle hevigheid terugkeert. We duiken de auto in, waar we droog en comfortabel genieten van de pasta en het krakende onweer. In het brede dal blijft de donder lekker lang rollen en roffelen. De laatste paar seconden zijn het zulke lage vibraties, dat de auto er van trilt. De andere gasten van de kleinschalige camping maken zich zorgen over ons en ons kleine tentje. Redden we ons wel in dit noodweer? We mogen dan wel een kleine auto en een kleine tent hebben, nog steeds hebben we alles wat we nodig hebben.
