Het is pas 4.45 uur en al licht als ik wakker word. Beter dus om daar van te profiteren. Buiten is het koud en nat en de lucht is zonder wolken. Kaplaarzen aan, camera bij de hand en lopen maar. Witte wolken hangen als een donzen deken boven het dal. Een paar honderd meter van de tent, aan de rand van het graanveld, zie ik beweging. Er staat daar een kudde van zo’n 12 edelherten met van die grote geweien. Ik probeer dichterbij te komen, maar helaas zijn deze herten te schuw en gaan ze er van door. De hoeven maken een donderend geluid op de grond. Langzaam kleurt de lucht oranje en beginnen er steeds meer vogels te zingen. Vanaf de heuvel kan ik de camping bespieden, waar pas om 6.30 uur de eerste mensen uit hun tent kruipen. In de velden rond de boerderij staan groepjes damherten en reeën te grazen in het ochtendlicht. Caming Lazy is een geldig mooie en rustgevende plek.
’s Ochtend is er vers brood dat ze zelf bakken, verse eieren en kaas van schapen en geitenmelk. De yoghurt van schapenmelk is zo romig en stroperig dat het aan de lepel blijft plakken. Hoe kan het dat Nederlandse magere yoghurt überhaupt yoghurt genoemd mag worden? Voor deze ene nacht betalen we € 12,- op een camping met misschien wel het mooiste uitzicht van Slowakije. Het is erg jammer dat we vandaag door moeten naar Bratislava. We zouden hier graag nog een aantal dagen hebben willen blijven. Het is alleen jammer, maar ook wel begrijpelijk, dat deze camping alleen maar Nederlanders aantrekt. Ze proberen het aantal gasten dan wel te beperken tot ongeveer 30, verspreid over 15 grote plaatsten, dit aantal is eigenlijk iets te groot voor de sanitaire voorzieningen en de gezamenlijke keuken.
Om 9.00 uur zijn we klaar om te vertrekken. Het is 35 kilometer naar Zvolen, waar we ons kapot schrikken door een half ingestort flatgebouw op een verlaten industrieterrein, waar nog steeds een aantal zigeunerfamilies blijken te wonen. Zoals gewoonlijk met zigeuners is het er een enorme zwijnenstal. Het is werkelijk ongelooflijk triest hoe deze mensen zonder uitzondering een teringzooi van hun omgeving maken. Vanaf Zvolen rijden we over een nieuwe snelweg naar Bratislava, waardoor de 200 kilometer zo zijn overbrugd. Hier is de lucht blauw en is het aangenaam warm. Bij een tankstation kopen we een kaart van Bratislava, zodat we kunnen navigeren naar de woning van Rasti en Ivana. Het is de afslag bij de luchthaven, langs een groot winkelcentrum en een woud van reclameborden om de nette woonwijk Tenavka te bereiken, waar ze twee jaar geleden zelf een huis hebben laten bouwen.
We moeten 10 minuten wachten voordat Rasti enthousiast komt aangefietst. Hij is geen steek verandert. Nog steeds een heerlijke Slavische kerel. Een half uur later is Ivana er ook. Kristov is inmiddels een kleuter van drie. Inmiddels is er een nieuwe Slowaakse bijgekomen met de naam Isabella. Het is direct erg gezellig en het is alsof we nooit zijn weggeweest. Door hun goede smaak hebben ze er een mooi en sfeervol huis van gemaakt, waar we ons direct erg thuis voelen. Laat in de middag, als het helaas is gaan regenen, rijden we door het chaotische verkeer en het rommelige Bratislava naar de oever van de Donau tegenover het oude centrum. Langs de boulevard zou je heerlijk kunnen chillen op een van de vele terrassen als het weer ons niet zo in de steek zou hebben gelaten. Bratislava en regen, voor ons helaas een terugkerende combinatie. We hebben elkaar in Australië in de regen leren kennen en twee jaar geleden zijn we in de regen naar Bratislava gefietst. De regen is onlosmakelijk verbonden met onze verder warme vriendschap.
