Ik kan niet wachten om het hotel te verlaten en weer op weg te gaan. Voor mij staat een overvol hotel met een ontbijtzaal dat uit haar voegen barst van de mensen, gelijk aan de hel. Ik wil de berg op. Weg van de mensenmassa. Arabba is een vreselijk druk toeristisch centrum waar ik niet langer wil zijn dan noodzakelijk. Ik mag direct beginnen aan de klim naar de 2.239 hoge Passo Pordoi, die ik bereik via ontelbare haarspeldbochten en schitterende uitzichten. Ik ben dol op haarspeldbochten. Hoe meer hoe beter. Terwijl ik naar boven fiets, ben ik alleen maar aan het genieten.
What goes up, must go down. Na mijn klim volgt een zeer lange afdaling door een schitterend dal dat steeds toeristischer wordt. Ik kom ogen tekort, maar weet ook niet zo goed wat ik moet fotograferen. Alles is mooi. Het ene uitzicht nog mooier dan het andere. De rit is fantastisch. De dorpen die ik passeer barsten uit hun voegen van de toeristen. Het ene houten hotel ziet er nog schitterender uit dan de andere. Ik snap best dat al die toeristen hier komen, maar ik vind het hier eigenlijk veel te druk. Opvallend genoeg zijn het bijna alleen maar Italianen. Omdat het in het zuiden van Italië zo vreselijk heet is (op Sicilië zelfs 50 graden), zijn veel Italianen uit het zuiden naar de koele bergen in het noorden gevlucht. Dit is natuurlijk volkomen begrijpelijk, maar door de enorme drukte lijken de Dolomieten eerder op een pretpark dan een natuurpark.
Passo Pordoi vanaf Arabba is een klim in de regio van Veneto. De klim is 9,2 km lang en overbrugt 646 hoogtemeters met een gemiddeld stijgingspercentage van 7%, wat resulteert in een moeilijkheidsgraad van 474. De top van de klim bevindt zich op 2.237 meter boven zeeniveau.
Vanaf Canazei tot Pozza di Fassa fiets ik over een prachtig geasfalteerd fietspad langs de Ruf de Udai. Ook hier wordt er door de Italianen massaal gefietst. Na Pozza di Fassa volgt nog een laatste pas door de Dolomieten: de 1.745 m hoge Passo di Costalunga. Deze klim is steiler dan de eerste pas van vandaag, maar met dit lekkere weer is deze klim appeltje eitje. Ik passeer prachtige alpenweitjes waar uitgebreid wordt gepicknickt. Dit zou een prima plek zijn voor een overnachting, maar omdat ik nog geen boodschappen heb gedaan rij ik verder. Ik passeer Lago di Carezza, Waarvan ik stiekem had gehoopt hier te kamperen. Deze gedachte verdampt wanneer ik het eens prachtige bergmeer zie. Niet alleen is het er stervensdruk, ook is de hele omgeving kaal gekapt. Ik word hier nogal verdrietig van en wil weg.
Helaas blijk ik niet de slimste keuze te hebben gemaakt om door te fietsen. Zoals wel vaker wordt het dal smaller en drukker hoe lager ik kom. Het gaat nog een hele uitdaging worden om hier een vlak stuk voor mijn tent te vinden. Met Maps.me en Google Maps markeer ik een paar plekken die mogelijk geschikt zijn om te overnachten. Wat nog ontbreekt is eten en drinkwater. Ik passeer een simpel wegrestaurant waar ik een paar dure simpele broodjes kan krijgen en mijn waterzak kan vullen. In dit steile berglandschap is een hooggelegen bergweide, waarvoor ik mijn fiets inclusief bagage een flink eind omhoog moeten zeulen, de enige plek die ik vind voor mijn tent. Les voor de volgende keer: zorg eerder voor eten, zodat ik boven in de bergen kan blijven.
Passo Costalunga vanaf Vigo di Fassa is een klim in de regio Trentino-Alto Adige / Südtirol. De klim is 9,3 km lang en overbrugt 436 hoogtemeters met een gemiddeld stijgingspercentage van 4,7%, wat resulteert in een moeilijkheidsscore van 314. De top van de klim bevindt zich op 1.752 meter boven zeeniveau.
