Kamperen in Madagaskar
Al fietsend door Madagaskar zijn we gestuit op een probleem waar we geen rekening mee hebben gehouden. Kamperen is hier bijna niet te doen vanwege de mensen die overal lijken te wonen. Maar ook de reële kans op berovingen dwingt ons er toe voorzichtig te zijn.
Een uitzondering vormen de nationale parken, maar daar is dan weer een gids verplicht. Het begeleiden van toeristen is de werkgelegenheid voor de lokale bevolking en daar komt bijna geen speld tussen. Eigenwijs als we zijn, willen we echter zonder gids en met overnachting wandelen in Andringitra National Park. Voor 25 Euro ontvangen we een ticket met een officiële stempel. Wij zien niet langer in overtreding, want de gids hebben we afgekocht.
Beschut tussen roodbruine stenen zetten we onze tent en genieten we van de adembenemende stilte.
Zonsondergang boven het Andringitra gebergte
Voor natuur moet je in Madagaskar in één van de bijna 40 beschermde gebieden zijn. Daar is nog de biodiversiteit te vinden waar het land beroemd om is. Het nadeel is alleen dat het in de nationale parken van Madagaskar niet de bedoeling is dat je er zelfstandig aan de wandel gaat. Paden zijn er maar beperkt en een gids is verplicht.
Daarom kiezen we er in Andringitra voor om buiten het Nationale Park te blijven. Vrij wandelen op de hier goed aangegeven paden. Genieten van de stilte en het uitzicht op de roodbruine bergen met daartussen een paar van de hoogste toppen van Madagaskar.
Dorpstafereel in Madagaskar
De dorpen en stadjes met bakstenen huizen maken plaats voor gehuchten van lemen huizen met stro-en daken. We passeren stadjes met onuitspreekbare namen als Ambohimahasoa en Ambatofinandrahana en Fianarantsoa. Zelfs de locals struikelen over deze onmogelijke namen. Afkorten is daarom heel normaal. Zo zijn we gestart in Tana en zijn we via Ambo, Amba en Fianar, over rode onverharde wegen in de regio Andringitra terecht gekomen.
Een echte man steelt zeboe
Kuddes met zeboe worden begeleid door mannen en jongens met geweren. In deze regio geldt het stelen van zeboe als bewijs van mannelijkheid. Een beetje huwelijkspartner heeft daarvoor ook in de bak gezeten. Hoe meer gestolen, hoe meer vrouwen je jezelf kunt veroorloven.
Dancing Queen
Elk dorp in Madagaskar barst uit haar voegen van de vele kinderen die er wonen. Allemaal schreeuwen ze ‘salut vazaha’. De kinderen lijken te denken dat we ‘madame bonbon’ en ‘monsieur cadeau’ heten. Bonbon en cadeau groeten vrolijk terug.
Altijd leuk voor de interactie is het organiseren van een fotosessie, waarin de kinderen zo goed mogelijk op de foto proberen te komen.
Bootje kijken in Toliara
Nadat we zijn vastgelopen in het zand, verblijven we enkele dagen in een houten bungalow met rieten dak, op een wit strand met wuivende palmbomen aan een turquoise zee. Op de achtergrond breken de witte golven op het rif in een meditatief geruis en gedreun. In het eerste ochtendlicht slepen de lokale vissers hun traditionele pirogues (een kano gemaakt van een uitgeholde baobab) van het strand in het spiegelgladde water van de Indische Oceaan.
