De straten van Sevilla zijn verlaten als we vanaf Plaza de España teruglopen naar ons appartement in de wijk Triana. Wonderlijk hoe snel het leven uit de stad is verdwenen. Nog maar een uur geleden zaten de terrassen vol en waren de straten vol auto’s. Er werd gegeten, gedronken en gelachen. Nu is het bijna overal donker en stil. Alleen in onze straat is nog een terras waar studenten zorgen voor nachtelijk rumoer. Van ons gebouw zijn de meeste ramen al donker. We hebben goede hoop dat we ons appartement ongemerkt kunnen binnensluipen zodat we snel kunnen slapen. Maar helaas, nog voor we de sleutel in het slot hebben kunnen steken, wordt de deur opengezwaaid door een stralende Rocio, onze gastvrouw in Sevilla. Ze is wakker en heeft ons gemist. Al uren heeft ze op haar balkon op ons zitten wachten.
Rocio is erg aardig, maar wel een beetje vreemd. Slapen doet ze overdag op de bank en ’s nachts dwaalt ze door het huis. Persoonlijke spullen ontbreken en alle kasten zijn leeg. In de keuken staat een koelkast met wit licht als enige vulling. Dat Rocio af en toe honger heeft begrijpen we dus best, maar dat moet geen reden zijn van de verborgen chocola te knabbelen die we hadden bedoeld als bedankje bij vertrek. Read More