Turkmenistan | Big Brother

Stadsgezicht Turkmenistan met grote witte marmeren gebouwen en blauwe koepels

Turkmenistan | Big Brother

Bol.com AlgemeenBol.com Algemeen

Ik heb vijf dagen de tijd om de ruim 550 km door Turkmenistan naar Oezbekistan te overbruggen. Dit is de geldigheid van mijn visum die ik na veel moeite uiteindelijk in Mashhad heb weten te krijgen. Ik moet me aan de route houden die ik bij mijn visumaanvraag heb moeten opgeven. Van mijn aanvankelijke optimisme is weinig meer over als ik mij voor de vierde aaneengesloten dag tegen de wind in worstel, met temperaturen ver boven de 40 graden. Mijn zitvlak is schraal en beurs door het gestuiter door de vele gaten en kuilen in het verre van gladde wegdek.

Thuis leek het vlakke Turkmenistan nog een gemakkelijke etappe te worden. De werkelijkheid is anders. Het ontbreken van bergen wordt ruimschoots gecompenseerd door de niet aflatende wind. In mijn hoofd malen allerlei gedachten als, waar ik dit aan heb verdiend? Waarom mag ik niet genieten van de enige vijf dagen die ik ooit in Turkmenistan zal doorbrengen? Ik begin spijt te krijgen van de heiligschennis die ik in Mashhad heb gepleegd door als niet-moslim het heilige der heilige in de Iman Reza Shrine te betreden.

Afzien op de Turkmeense wegen. Turkmenistan – mei 2018

Spiritueel Mashhad

Het liefst vermijd ik het fietsen in een grote stad, maar Mashhad is opvallend fietsvriendelijk. Er zijn fietspaden, wat niet betekent dat er geen bushalte op wordt gezet of een lantaarnpaal of drie. Het leukste is dat mensen er massaal fietsen. Ik fiets met veel plezier een rondje mee om mijn succes van het verkrijgen van mijn Turkmeense visum te vieren. Ik ben niet de enige reiziger in Mashhad, wel ƩƩn van de weinige niet-religieuze pelgrims. Voor de Iraniƫrs is Mashhad een heilige stad. Jaarlijks komen er meer dan 26 miljoen pelgrims naar Mashhad om de laatste rustplaats van Iman Reza te bezoeken.

ik ben al zo ver gekomen dat ik mij in de maalstroom van mensen laat meevoeren om te ervaren wat deze plek met hen doet

In het gigantische complex van moskeeƫn en pleinen kom ik een zee van zwart en bloemetjesmotieven terecht. Vooral met de zonsondergang is het erg indrukwekkend om tussen de 10.000-en gelovigen rond te lopen, voor wie deze plek een bijzondere spirituele betekenis heeft. De sfeerverlichting gaat aan, er wordt massaal gebeden en er is muziek en gezang. De tombe waar Iman Reza ligt begraven is voor niet-moslims niet toegankelijk, maar ik ben al zo ver gekomen dat ik mij in de maalstroom van mensen laat meevoeren om te ervaren wat deze plek met hen doet. Na afloop zie ik de mensen diep geroerd en vaak in tranen huiswaarts keren. Ik vind het een bijzondere plek en daarom ben ik elke dag en elke avond.

Iman Reza Holy Shrine. Mashhad, Iran – mei 2018

Persoonsverheerlijking

Met voldoende spirituele bagage om de woestijn van Turkmenistan door te komen, meld ik mij bij de grens waar ik vriendelijk word ontvangen. Na een medisch onderzoek (wat bestaat uit de vraag of ik me goed voel), een hele hoop geschuif met papieren, heel veel wachten, het afnemen van een interview, het in detail doornemen van mijn reisplan en een grondig onderzoek van al mijn bagage, word ik bijna drie uur later toegelaten tot het meest illustere land van Centraal Aziƫ. Ik ben in Turkmenistan.

de president heeft een nationale feestdag uitgevonden voor zowel het tapijt als de meloen

Na het uiteenvallen van de Sovjet-Unie is Turkmenistan als zelfstandig land verdergaan. Het heeft zich ontwikkeld tot Ć©Ć©n van de meest repressieve dictaturen ter wereld. De absolute macht kwam te liggen bij de president, die een persoonlijkheidscultus ontwikkelde ter eer en glorie van zich zelf: TĆ¼rkmenbashi, leider der Turkmenen.

TĆ¼rkmenbashi, leider der Turkmenen. Mary, Turkmenistan – juni 2018

De persoonsverheerlijking van de TĆ¼rkmenbaşy nam vreemde vormen aan. Overal in het land verschenen er standbeelden van de president en zijn familieleden. De stad Krasnovodsk aan de Kaspische Zee gaf hij een nieuwe plaatsnaam: TĆ¼rkmenbaşy. Verder zijn vliegvelden, stations en zelfs een meteoriet naar de president vernoemd. Sinds 1993 prijkt zijn gezicht op de bankbiljetten. Alsof dat nog niet genoeg was, veranderde hij ook de namen van de maanden in die van zijn familieleden. Ook heeft de president een nationale feestdag uitgevonden voor zowel het tapijt als de meloen. Donkere auto’s moesten uit het straatbeeld verdwijnen.

Turkmenistan is een gek land

De opvolger van TĆ¼rkmenbaşy, een voormalig tandarts, doet het iets rustiger aan. Maar echt normaal kun je het hier niet nog steeds niet noemen. De steden staan vol met wit marmeren kolossen van gebouwen, met een nooit ontbrekend portret of gouden standbeeld van de president die zijn bevolking waakzaam bekijkt. De politie is in grote aantallen aanwezig en nog groter is het aantal stillen dat plotseling naast me staat als ik een praatje met iemand probeer te maken of een foto wil maken. Dat ik hier zo vrij rond loop lijkt men maar ongemakkelijk te vinden.

De kleurrijke vrouwen van het land. Mary, Turkmenistan – juni 2018

Internet is zeldzaam en ruimschoots gefilterd. Het verkrijgen van een SIM-kaart is een hele uitdaging en lukt alleen met de hulp van een paar lokale jongens die nog wel een SIM hebben liggen. Dit brengt ze bijna in grote problemen als er plotseling politie binnenkomt. Het is me direct duidelijk dat we met iets illegaals bezig zijn. Gelukkig heb ik de tegenwoordigheid van geest er met een leugen van af te komen.

ik word beboet wegens het praten met een jongen die langs de weg onkruid aan het wieden is

Turkmenistan is een gek land. De straten worden stofvrij gehouden door ploegen vrouwen in gekleurde jurken, gewapend met een bezem en een emmer. De plantsoenen en bermen staan vol bloemen waar ouderen de verzorging voor lijken te hebben. Op de akkers zie ik ploegen mannen en vrouwen met schoffels in de weer. Jongeren worden in pick-ups aan- en afgevoerd voor het zware werk op de velden. Opzichters staan nooit ver weg. De maatschappelijke dienstplicht lijkt hier in volle glorie te werken. Contact maken lukt maar moeizaam en is niet zonder risico. Dat ik op moet passen met het stellen van vragen ondervind ik iets later. Ik word beboet wegens het praten met een jongen die langs de weg onkruid aan het wieden is.

Generale repetitie voor Wereldfietsdag. Mary, Turkmenistan – juni 2018

Na een overnachting in een hotel word ik ’s ochtends om 5.30 uur gewekt door luide muziek ter eer en glorie van de Turkmeense natie. Duizenden fietsers op identieke groene fietsen in bijna identieke trainingspakken passeren mijn hotel. Naast mijn hotel is er vlagvertoon en wordt er synchroon gedanst. Het lijkt Noord-Korea wel. De uitgang van mijn hotel wordt geblokkeerd door een politieagent, de achteruitgang is men echter vergeten. Foto’s maken is strikt verboden, maar lukt me toch. Ik kom er achter dat dit de repetitie is voor ‘World Bicycle Day’ dat de dag er na plaatsvindt. Een serieuze aangelegenheid in Turkmenistan.

Het is hier saai

Buiten al deze eigenaardigheden is Turkmenistan misschien wel het saaiste land waar ik ooit ben geweest. Landschappelijk is er echt niets te beleven. Het is vlak, dor, kaal en vreselijk eentonig. De wind heeft er vrij spel en dat zul je als fietser merken ook. Het enige aantrekkelijke aan Turkmenistan zijn de vrouwen in hun geweldig mooie jurken en hoofddoeken. Zij geven kleur aan dit verder zeer kleurloze land. Ik begrijp nu beter waarom ik maar een visum voor vijf dagen kon krijgen, meer tijd heb je hier echt niet nodig.

Bol.com AlgemeenBol.com Algemeen

4 thoughts on “Turkmenistan | Big Brother

  1. Peter Berrevoets

    Ha Jeroen, indrukwekkende verhalen! Wat een land. Ben benieuwd naar de verhalen met jezelf terwijl je aan het fietsen bent. Veel respect! Wat moet jij over een doorzettingsvermogen beschikken. Inspirerend zijn je verslagen zeker!! Ik spring direct op de fiets en rij naar Hoeven. Dan via Etten-Leur weer naar Zevenbergen. Duur: 1 uur. Tegenwind: niet meer als in een gemiddeld project. En praten met wie ik maar wil. Blijf waakzaam Jeroen! Groet, Peter

  2. Hey!

    Mooie verslagen! Hoe kwam je aan het visum voor Turkmenistan? Ik begreep altijd dat dat erg moeilijk is en dat je verplicht mee moet met een tourgroep.

    Mvg,
    Gerrit

    • jeroen

      Ha Gerrit,

      Bedankt voor je compliment. Het visum voor Turkmenistan is niet heel eenvoudig te krijgen. Een toeristenvisum is relatief eenvoudig, maar dan zit je verplicht aan een tour vast. Je moet een uitnodiging krijgen van een Turkmeense reisorganisatie en een gids is verplicht bij je in de tijd dat je in Turkmenistan bent. Lees: hoge kosten en geen vrijheid.

      Je bent beter af met een Transit visum. Daarmee mag je maximaal 5 dagen in het land blijven. Aanvragen kan bij heg Turkmeense consulaat in Brussel. Je moet dan wel een visum hebben van het land waar je daarna naar toe gaat. Je moet een reisplan opgeven voor de 5 dagen die je in Turkmenistan verblijft. Ook moet je de grenzen opgeven waar je het land binnen komt en weer uit gaat. Je mag daar niet van afwijken. Mijn aanvraag was 3 keer geweigerd, maar uiteindelijk heb ik via de consul een uitnodigingsbrief gekregen, waarmee ik binnen 1 dag het visum in mashhad kon regelen.

      Let op: mannen met baarden wordt meestal een visum geweigerd.

      Groeten,

      Jeroen

Geef een reactie

Mis nooit meer een verhaal

Vul je e-mailadres in om je te abonneren op mijn website.

Bol.com AlgemeenBol.com Algemeen

Nieuwste verhalen

Indonesie

Indonesiƫ | Raja Ampat: Manta Magic

Raja Ampat is een ongerept eilandparadijs in Indonesiƫ, dat bekend staat om zijn rijke biodiversiteit en spectaculaire onderwaterwereld. Met meer dan 600 soorten harde koralen en meer dan 1.700 soorten rifvissen is de mariene diversiteit van Raja Ampat de hoogste

Lees verder Ā»

Dit vind je misschien ook leuk

Bol.com AlgemeenBol.com Algemeen
Mis nooit meer een verhaal

Vul je e-mailadres in om je te abonneren op mijn website.

error: Inhoud is beschermd